Er blijft een herfstblad steken
als was het een omen
een duidelijk voorteken
dat ik vergankelijk ben
De kleuren zijn nog fris
en helder in de zon
alsof die pas op is
en net met schijnen begon
Toch heeft het zijn contact
met de boom allang verloren
en is het hier neer gesmakt
als wist het lang tevoren:
Geen leven is eindeloos
en het zal ooit vervagen
nadat het als een roos
slechts bloeide enkele dagen
Prachtig Peter!
LikeLiked by 1 persoon
Poëtisch jaargetijde….de vergankelijkheid leeft heel mooi bij alle bloggers 😉
LikeLiked by 1 persoon
Mooi gedicht. Ja, de herfst is echt begonnen!
LikeLiked by 1 persoon
Apart gedicht. Mooi verwoord.
LikeLiked by 1 persoon
Mooi herfstig gedicht en toch niet weemoedig. Knap!
LikeLiked by 1 persoon
Het leven zoals het is. De herfst laat de pennen roeren
LikeLiked by 1 persoon
Gewoonweg heel mooi !!!
LikeLiked by 1 persoon
Je proeft,voelt en ruikt de herfst,heel sfeervol
LikeLiked by 1 persoon
Moai, do bist wer oan it ‘wurk”.
LikeLiked by 1 persoon
O ja, en moai beskreaun!
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig komt na de herfst, de winter nog…om nieuwe energie op te doen voor een nieuw begin. Wellicht rustiger als voorheen 😉
Mooi gedicht, Peter.
XxX
LikeLiked by 1 persoon
Prachtig.De herfst is er.
LikeLiked by 1 persoon